De ondraaglijke lichtheid van het leven botst geregeld met het gewicht van het bestaan. Bart Peeters

“En toch werken ze.” knikte de vrouw. Ze had het over de polsbandjes die ze droeg. Wat er ook over werd gezegd, ze zouden de dragers ervan alleen maar baten en verbeteren.

“Eerst had ik er geen om en als ik dan op één been ging staan en mijn vriend duwde me dan viel ik meteen om maar als ik wel zo’n bandje droeg en mijn vriend duwde me weer dan bleef ik staan.” Triomfantelijk keek ze me aan. “Dus.” zei ze afrondend.

[Ik zocht naar iets waardoor ik wist dat het een grapje was. Maar dat bleef uit.]