Edison

Verlangen van het water: ijs te worden om te kunnen smelten. Marcel Wauters

Ze boog over haar schouder naar haar collega.

“Je weet hoe Edison het zondag gedaan heeft, toch?” riep ze. “Zo moet je het ook doen.”

De collega knikte alsof ze werd gezien.

“Ik weet het,” kreet ze terug, “net als Edison.”

“Met vruchtjes dus,” antwoordde ze, “en met aardbeiensaus – heb je aardbeiensaus?”

“Heb ik,” zei de collega, “en met drie bolletjes ijs, toch?”

“Drie bolletjes,” zei ze, “en slagroom en spikkeltjes. Zoals Edison het zondag deed.”

“In die grote coupe, toch?” vroeg de collega weer.

“Ja,” zei ze, “anders passen die bolletjes er niet in.”

“En de slagroom en de saus,” vulde de collega aan.

“Die ook, ja,” riep ze naar achteren.

“Gaat alles goed?” vroeg een donkere man. De vrouw schrok.

“O, ben jij het, Edison,” zuchtte ze, “Achter is net een ijscoupe aan het maken.”

“Met vruchtjes?” vroeg Edison.

“Vergeet je de vruchtjes niet?” riep ze naar achteren.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.