Eén ogenblik

stucadoorjongen

Mensen die gelukkig zijn, verlangen naar nog meer geluk. Het is hun ongeluk. Georges van Acker (1919-1992)

Niet meteen lachen, hoor.

Maar ik hoorde geluid, van buiten, toen ik onder de douche vandaan kwam. Snel trok ik een spijkerbroek aan en liep naar de slaapkamer om daar uit het raam te kijken.

Beneden, in de straat, stond een jongen van een stucadoorsbedrijf zijn wagen uit te laden. Hij was jong, blond en, nou ja, aantrekkelijk.

Op het moment dat ik hem zo zag, keek hij omhoog. Daar stond ik, in mijn jeans en met ontbloot bovenlijf, naar hem terug te staren.

Hij glimlachte en knikte.

[Natuurlijk, het zou spottend kunnen zijn geweest. Maak me vooral niet wijzer dan ik ben. Maar even, heel even, had ik het gevoel een lustobject te zijn. Ik, ja. Een hemels gevoel. Echt heel even maar, hoor.]

Standaard

5 gedachten over “Eén ogenblik

  1. Jaartal schreef:

    CasaSpider kan de nobelprijs voor de literatuur gaan halen, desnoods bij de febo hier om de hoek.
    Na zo’n opmerking (grijns) ben ik er klaar mee!

    {Mowl: zo. Tja. Nou.}

  2. Ja, die stukadoor mag bij jou vast wel even een plafonnetje komen witten. (okay, ik probeer nu op te houden met dit soort inkoppertjes. Lijkt wel alsof ik weer in dienst zit)

    {Mowl: jij zandhaas? Weet Al Gore dat?}

Laat een reactie achter bij aryReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.