Eerste Hindoestaan Bij Ongevallen

zadel
In het zadel is er maar plaats voor twee emoties: zin voor humor en geduld… John Lyons (1943)

Normaal gesproken had ik allang luid gebeld wanneer ik drie mensen op ’t fietspad zag staan, maar ditmaal zag ik bijtijds dat d’r ’n bejaarde man werd omhooggehouden door ’n dame met ’n rood jasje en ’n aantrekkelijk ogende Hindoestaanse jongen. Ik reed voorbij, maar besloot om te draaien en ze m’n hulp aan te bieden — zeker ook vanwege die jongen.

“’t Is m’n buurman.” fluisterde ’t Rode Jasje. “Ik kwam net voorbij toen ik ‘m in mekaar zag zakken. Gelukkig was hij d’r ook meteen bij.” Ze knikte naar de jongen, wat mij de gelegenheid gaf ‘m glimlachend toe te neigen. Hij gebaarde op gelijke wijze.

’t Lukte na ’n tijdje om de bejaarde man in z’n eigen auto op de passagiersstoel te krijgen. ’t Rode Jasje pakte diens sleutels.

“Hartelijk bedankt, jongens.” zei ze. De jongen gaf me ’n hand.

“Fijn dat je voorbijkwam.” zeidie.

[Wie goed doet, goed ontmoet, zegt men. Daarna fietst ie weg.]

Standaard

Een gedachte over “Eerste Hindoestaan Bij Ongevallen

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.