Eerstst

Onlangs zag ik in de trein een man die een boek las. Verder was hij volkomen normaal. Marc Callewaert

Onlangs zag ik in de trein een man die een boek las. Verder was hij volkomen normaal. Marc Callewaert

“Alstublieft, meneer.” zei de jongen met de glanzende ogen. “Wilt u deze enquête invullen? Het gaat over uw veiligheidsgevoel in de trein.”

“Maar natuurlijk.” zei ik en legde mijn krant opzij om het aangereikte formulier en potlood aan te pakken. Vriendelijk bedankte de jongen met de glanzende ogen me waarna hij zich wendde tot mijn buren die hem ook niks konden weigeren.

IJverig begon ik mijn antwoorden in te vullen. Ruimtijds voor aankomst legde ik het invulbiljet weg. Ik keek opzij. Mijn buren waren nog bezig.

Een triomfantelijk gevoel maakte zich van mij meester; een gevoel dat ik sinds de lagere school niet meer had ervaren. Ik had de neiging mijn handen in de lucht te steken en te roepen.

Eerstst!

[Bij mijn bestemming liet ik de vragenlijst achter. Een andere passagier nam snel mijn plaats in. Ze pakte het potlood en bracht met korte beweginkjes wijzigingen aan op mijn formulier. Zo gaat dat met enquêtes.]

Standaard

8 gedachten over “Eerstst

  1. jean d'artagnan schreef:

    Zo krijg je natuurlijk wel de objectiefstesteste uitkomst van de enquete….

    {Mowl: worden alle enquêtes zo gecorrigeerd, denk je?}

Laat een reactie achter bij TwotoneReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.