Goede schilderkunst is als goede kookkunst, ze kan genoten worden, maar niet uitgelegd.
Maurice de Vlaminck (1876-1958)
Het zal je langzaamaan de keel uitkomen, maar ik verhaal vandaag weer over de voortschrijdende verbouwing.
Brrrr heeft de smaak van het schilderen te pakken. Na de twee wandjes in de eetkamer heeft hij de overige muren, de stenen trap en de keuken onder handen genomen. Zoveel voortvarendheid, dat moet een prijs hebben.
In dit geval is het de eettafel die bedekt is met alles wat uit kasten en van schappen afkwam. Eten doen we dankzij de vriezer (en dankzij mijn moeder) en met het bord op schoot.
“Kamperen!” juicht Brrrr, terwijl hij gelijktijdig zijn verfroller langs de muur stuurt en een hap neemt.
‘Kamperen.’ denk ik en ril.
Nog even doorbijten.
[De voortschrijdende verbouwing? Vergis je niet – het komt niet alleen jou langzaamaan de keel uit.]
Nou Bil ik heb het met eigen ogen gezien het is geweldig ik wist niet dat je zoveel talent had. Ben trots op je (W)
{Mowl: ik ook, hoor!}
Oei oei wat zal het mooi worden…
{Mowl: kom het zelf bekijken.}
ALS JE MOEDER SNIJBONEN HAD GEKOOKT
ZOU JE DAT OOK LEKKER HEBBEN GEVONDEN.
HET EINDE KOMT IN ZICHT.
WAT ZULLEN JULLIE DAN GENIETEN.
HET IS JE GEGUND EINDELIJK EENS RUST,
EN NIET WEER ZO GAUW AAN EEN VERBOUWING
BEGINNEN.
{Mowl: wie heeft het over snijbonen?}
Nee hoor, het komt mij nog niet de keel uit. Eerlijk gezegd lees ik liever over jouw verbouwing dan over eentje in mijn eigen huis.
Niet dat ik het in mijn hoofd zou halen om zelf te gaan verbouwen hoor… (kamperen…alleen het idee al).
{Mowl: we weten het en trappen er toch iedere keer weer in.}