Er zijn meer dode mensen dan levende en er komen er voortdurend bij. Eugène Ionesco (1909-1994)

“Hier, kijk.” Brrrr hield iets opgerolds in z’n handen. Hij draaide ze open en ik zag de riem.

“Waar…” stamelde ik. Brrrr glimlachte.

“In ’n broek.” zeidie. “Daar zat ie in. Opgerold.” Hij knikte naar de vondst. “Zo.”

Ik pakte de riem uit z’n handen. Ongelovig schudde ik m’n hoofd.

“M’n lievelingsriem.” hoorde ik mezelf zeggen — ik leek wel nog autistischer dan ik normaal al ben. “Dankjewel.”

“Altijd kijken op de plekjes die je lief zijn.” zeidie. “Daar vind je de grootste schatten.”

Ik hoorde ’t ‘m zeggen. Of was dit Simón?

[Nou ja, wat deed ’t d’r toe? Alles was weer goed. Dat dacht ik tenminste.]