Emma Fabisch-Sürth

Emma Fabisch-SürthOok Emma heeft tegenover Mowl gewoond. En ook zij is vertrokken. Maar dat is lang geleden.

Emma Sürth en haar man Heinrich Fabisch waren in de dertiger jaren uit Duitsland naar Arnhem gekomen. Gevlucht, zoals dat zoveel gebeurde in die tijd. Samen woonden ze in een lief klein, wit huisje, bovenaan de straat, op nummer 93. Toen Heinrich in 1941 overleed, verhuisde Emma naar nummer 9.

De toenmalige bewoners van Mowl hebben haar misschien wel gekend. Misschien hebben ze haar wel gesproken. Misschien hebben ze gezien hoe Emma op een dag werd weggevoerd, nog geen jaar na de dood van haar man.

Op 26 februari 1943 stierf ze zelf. In Auschwitz.

[Dertien jaar later is dit document opgemaakt. Voor Yad Vashem, de gedenkplaats die de slachtoffers van de holocaust een plaats en een naam geeft. Vandaag staan we twee minuten stil bij Emma. En alle anderen.]

Standaard

8 gedachten over “Emma Fabisch-Sürth

  1. Ik wil geen betweter lijken ( al ben ik het soms wel ), maar de gegevens die jij in deze wonderschone posting vermeldt ( en die op joodsmonument staan ) komen niet overeen met wat er op het “Getuige-papier” van Yad Vashem staat.
    Dat formulier is op 17 februari door Hayim Bar uit Kfar Sold ingevuld, de zoon van Esther-Emma Fabisch. Hij schrijft dat zijn moeder in 1942 in een hem onbekend vernietigingskamp is gestorven. Ik kan zo niet zeggen welke van de twee bronnen ‘gelijk’ heeft, maar ik vond het interessant genoeg om het hier te vermelden. Ik geniet overigens regelmatig van de mooie dingen die je schrijft, en ben je dankbaar voor de lezers die af en toe via Mowl bij mij terechtkomen.

    {Mowl: het klopt. Er waren meer onduidelijkheden. Zo verschillen de zoon en Joods Monument over de geboortedatum van de moeder. Ik ga daarbij vanuit dat de zoon dit het beste weet. De sterfdatum van Emma Fabisch wordt door de zoon gesteld op een dag in 1942, door Joos Monument op basis van gegevens uit Auschwitz zelf nauwkeurig op die dag in 1943 bepaald. Ik ga dan uit van de wrange gründlichkeit van de Duitsers. Er zijn meer vaagheden. Huis nummer 9 is veel groter dan huis nummer 93. Heeft Emma in nummer 9 op een kamer gewoond? Wat was de functie van haar inmiddels overleden man? Er bestaat een kantor met de naam Heinrich Fabisch. Oefende hij dit beroep uit in Arnhem? En dan het kind. Of kinderen? Het staat nergens vermeld. Hadden ze beide ouders hun zoon elders laten onderduiken? Hopelijk krijg ik hier meer informatie over. Wellicht dat ik de zoon nog kan achterhalen. Kun je me daarbij helpen?}

  2. linette schreef:

    Ik vind het een moment om niet alleen maar te herdenken en terug te gaan naar wat is gebeurt, maar ook een moment waarin we ons af moeten vragen, wat geleerd en hoe kunnen we ervoor zorgen dat de hel waarin een heleboel mensen op dit moment WEER leven, kunnen verranderen! Want hoe hard we ook herdenken DE GESCHIEDENIS MOET GESCHIEDENIS BLIJVEN!

    {Mowl: waar we continu van moeten blijven leren.}

  3. Het is maar goed dat we af en toe stil staan bij deze zaken. In ieder geval minstens eenmaal per jaar.

    {Mowl: gelukkig vinden de meeste mensen dit nog steeds.}

  4. Vanavond sta ik op de Dam voor de Nationale Herdenking (zoals ik al jaren doe).
    De wind en kou die je daar ondergaat is totaal niks vergeleken wat mensen destijds hebben moeten ondergaan, dus is mijn bezoek aan de Dam wel het minste wat ik kan doen.
    aldus.

    {Mowl: het is belangrijk dit besef levend te houden.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.