Down

schouw

Hetgeen vreugde en zwaarmoedigheid scheidt, is niet breder dan het scherp van een mes. Virginia Woolf (1882–1941)

Het is weer es tijd voor de deken van droefheid.

Bij tijd en wijle struikelt mijn gemoed over een kleine oneffenheid en valt het op zijn smoel. Een – meestal korte – periode van neerslachtigheid is het gevolg. Niks om je zorgen over te maken; veeleer een zich eeuwig repeterend ongemak, dat ik waarschijnlijk zou missen als het er niet meer zou zijn.

Nu heb ik dezer dagen wel het gevoel dat ik ongezond emotieloos zou zijn, als ik niet in een dip zou raken. De situatie in het Midden-Oosten, bijvoorbeeld, is op zich al voldoende om je op de prozac te abonneren. ((En dan word ik helemaal zwartgallig van de ongekend grote steun voor Hezbollah. Korte vraag: wie heb jij liever als je regeringsleider – Olmert of Nasrallah? Dat dacht ik.))

Het weer is ook al ingestort en het einde van de vakantieperiode begint langzamerhand in zicht te komen. Druppelsgewijs komen collega’s weer terug op de werkplek. Met de rust lijkt het gedaan.

De koersen zijn gedaald, de hypotheekrente is gestegen, ons banksaldo gekrompen.

Enige troost zou ik kunnen putten uit een film uit mijn kindheid, die ik onlangs in dvd-formaat bestelde op internet.

“Uw bestelling wordt zo spoedig mogelijk uitgeleverd.” staat er bij de bestelstatus te lezen. Sinds 27 juli.

[Ik denk dat ik maar vroeg naar bed ga. Er is beter weer voorspeld. En mijn stemming zal zich ook wel verbeteren. Da’s een geruststellende zekerheid.]

Standaard

4 gedachten over “Down

  1. Het afkeuren van het optreden van het Israëlische leger is niet gelijk aan steun voor Hezbollah. Liever heb ik ze beide niet als regeringsleider. Beide hebben te veel bloed aan hun handen.

    {Mowl: ik wil het optreden van de IDF niet op één lijn stellen met dat van Hezbollah. Ik zie nogal verschil in aanvallen of verdedigen. Je zult het ongetwijfeld niet met me eens zijn, maar dat mag. In Nederland. In Israël. Maar probeer es een dissidente mening te hebben in Syrië of Iran. Ik snap werkelijk niet waarom de progressieve partijen zich achter deze anti-democratische systemen stellen door Hezbollah alle ruimte te willen geven.

    Aanvulling: bovenstaande herlezend realiseer ik me dat ik suggereer alsof jij achter Hezbollah en de vernietiging van Israël zou staan. Dat heb je natuurlijk nergens gezegd, mijn excuses. Wat ik bedoel, is dat de progressieve partijen zich erg eenzijdig richten op het staatsgeweld van Israël. Afkeuring van het geweld van Hezbollah volgt – als het al volgt – hooguit schoorvoetend. Zo van: ‘Dat mag eigenlijk ook niet, jongens, maar we begrijpen jullie wel’. Iets teveel begrip dunkt me. Een duidelijkere afwijzing van Hezbollah’s doel en werkwijze zou me erg lief zijn. Waar moet mijn linkse hart anders voor gaan kloppen?}

    • Een ingewikkelde discussie, eigenlijk ongeschikt voor op een weblog, maar hierbij een poging tot een reactie.

      Wat iedereen denkt moet hij of zij zelf maar weten. Jaren lang is de verhouding te pro-Israël geweest naar mijn smaak. Nu schiet het wellicht de andere kant op door. Maar wie er in dat gebied aan het aanvallen is en wie aan het verdedigen, durf ik niet zo sterk te zeggen. Er wordt al sinds Ben Goerion door beide kanten geprovoceerd en steeds wijst men naar de andere kant als de gene die is begonnen.

      Nasrallah zal ongetwijfeld vinden dat de slachting bij Sabra en Shatila reden was om zich te verdedigen en Hezbollah op te richten. Israël vind de ontvoering van twee soldaten en de raketaanvallen op dorpen en steden reden voor een in mijn ogen buitenproportioneel ingrijpen. Weet jij wat waar is? En wie je moet vertrouwen.

      Ik constateer, net als jij hopelijk, dat er aan beide kanten onschuldige burgerslachtoffers vallen – mannen, vrouwen en vermomd veel kinderen. Tegelijk moet ik constateren dat van die slachtoffers er buitenproportioneel veel in Libanon vallen. Zo’n fors ingrijpen kan ik op grond van zelfverdediging niet rechtvaardigen. Misschien nog wel omdat ik van een land altijd nog hogere fatsoensnormen verwacht dan van burgermillities of terroristen. Ik ben diep in mijn hart pacifist. Ik hop dat alle nietsontziende heethoofden daar, aan beide zijden, zo snel mogelijk op vreedzame manier… o nee, dat mag je natuurlijk niet zeggen.

      {Mowl: wij staan in dit geval dicht bij elkaar, jij en ik. Het gaat om vrede en veiligheid. Deze oorlog brengt dat niet dichterbij. Gelijkhebben is niet belangrijk, netzomin als de waarheid. Die is voor iedereen anders. Wat duidelijk is, is dat haat doodt.}

  2. Steve schreef:

    Het drukkende warme weer is weg, de rente stijgt eindelijk zodat we weer gemakkelijker contracten kunnen verkopen, en door het einde van de vakantieperiode komen alle collega’s-met-kinderen weer terug zodat er weer meer mensen zijn om al het werk te doen. Heerlijk!

    {Mowl: optimist. Bah.}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.