Blij stapte de dame met het grijze haar en de rode neus de wachtkamer van mijn mondhygiëniste in.
“Hé, hallo René.” zei ze. “Wat leuk jou ook es ergens anders tegen te komen.” Mijn identificatiesysteem schoot prompt in de stress. Ook es ergens anders? Ik had geen idee waar ik deze vrouw überhaupt tegen zou moeten komen.
“Alles nog hetzelfde?” vroeg ze. Het klonk alsof ik ja moest antwoorden. Ik slikte mijn aarzeling in.
“Ja.” murmelde ik. “Alles nog precies zo.”
“Mooi.” zei ze.
De mondhygiëniste kwam de wachtkamer in.
“O, René, je bent er al.” zei ze. “Je kunt meteen meekomen.”
[Ik zombiede achter haar aan. Als ik omkeek knikte de vrouw met het grijze haar en de rode neus me vriendelijk gedag. Ik knikte terug.]
De zus van Bassie?
{Mowl: dat kon maar zo het geval zijn.}
Ik denk dat het de goede fee is.
{Mowl: vanwege d’r rode neus?}
Misschien iemand uit een vorig leven?
{Mowl: o ja. Jij gelooft dat.}
Herkenbaar 🙂
{Mowl: even terzijde — pas je URL aan, wil je. Mensen komen niet waar ze willen komen.}
Goh! Dat gebeurt jou nu al? En je bent nog zoveel jonger dan ik?
*Grijnst heel geniepig en gemeen*
{Mowl: nee hoor, ’k lijk alleen verser.}
Maar je gebit is wel weer op orde?
{Mowl: ’k mag weer alles bijten.}
That happens to me too sometimes,
But I found out that everything will be clear in a minute
when you answer with the following :
“It’s nice to see you again. And how are you going these days?”
You’ll be informed from A to Z.without asking anything else.
{Mowl: lijkt me ’n goede tip. Ga ’k proberen.}