De dichter dreef mij met zijn ontzielde voordracht bijkans in de klauwen van Belphegor. Mijn blik driftte door de vensters van de gehoorzaal naar de omgang.

Een man duwde er een oudere vrouw, in haar rolstoel, naar het invalidentoilet. Na korte tijd kwam hij alleen naar buiten.

Hij nam plaats op een stoel, met zijn blik gericht op de deur van de wc. Ik beidde met hem. Behalve dat er andere mensen aan- en afliepen, gebeurde er niets. De man zat er slechts en ik keek toe hoe hij wachtte.

Na enkele minuten stond de man op en liep hij terug het toilet in, om, even daarna, met de vrouw opnieuw de passage op te komen. Ze corrigeerde haar kleding wat en reed, door de man achter haar geloodst, mijn wereld uit. Ineens was ik weer in de ruimte waar ik daarvoor was.

De dichter was nog steeds niet gedaan.