 |
|
“Dag meneer.” zei de stem aan de andere kant van de telefoon. “Ik zou nog even voor u uitzoeken wat zo’n etui voor ’n horloge kost.”
“O ja.” zei ik — ik blufte. Ik wist niks van een etui.
“Ja,” zei de man waarschuwend, “ze zijn niet goedkoop, hoor.” Nu werd ik helemaal nieuwsgierig.
“Zegt u ’t maar.” De man schraapte z’n keel.
“Ik kan u er één leveren voor vierhonderd euro.” zeidie toen.
“O nee.” zei ik resoluut. “Da’s ver boven m’n budget.”
“Daar was ik al bang voor.” zei de man. Hij klonk bijna opgelucht. “Maar denkt u d’r maar rustig over na.”
“Dat zal ik zeker doen.” zei ik. “Dag meneer.”
[’t Duurde nog even voordat Brrrr thuis zou komen. Ik had dus alle tijd om m’n strategie voor te bereiden. Dit kon nog wel es ’n leuke middag worden.]
en verder?
{Mowl: verder? Verder niks.}
Vierhonderd euro? Daar verbouw je een badkamer voor…
{Mowl: verbouwen? Als in zelfdoen?}
Duur horloge moet dat geweest zijn. Kun je er ook mee bellen?
{Mowl: volgens mij hebben wij niet van zulke klokjes.}
dikke kus van uit het dorp, tot zo.
{Mowl: ik kan niet wachten.}
Een tergende cliff-hanger!
{Mowl: blijf hangen.}
Het lijkt me dat het etui duurder is dan het uurwerk 😉
{Mowl: ligt eraan waar je ’t mee vult.}
Dan moet het horloge nog duurder zijn.
{Mowl: ’t foedraal is ’n allemansvriendje.}