Al heel lang vormen we met de ouders van Brrrr en Oom en Tante een eetclub. Om de paar maanden komen we bij mekaar om te genieten van wat één van ons heeft klaargemaakt.

In de loop van de tijd zijn de grenzen verlegd. Zes gangen zijn eerder regel dan uitzondering en elke gelegenheidskok slooft zich uit in het bedenken van steeds exclusievere maaltijden.

En dat smaakt naar meer.

Dus sparen we nu ook alweer een half jaar elke maand een klein bedrag om daarmee over enige tijd onszelf te verwennen, zonder dat iemand verbannen wordt naar de keuken of voor de Bob moet spelen. Als we bij elkaar komen fantaseren we al waarheen de gestaag groeiende schatkist ons zal brengen.

Maar nò§ ·illen we meer.

Dus gaan we kijken naar speciale redenen om vaker bij mekaar te komen.

-„Halverwege volgend jaar kennen we elkaar twaalf en een half jaar.� Dat vraagt om een etentje.

-„Wij zijn in 2007 dertig jaar getrouwd!� Dat moet gourmandisch gevierd!

-„In 2010 word ik vijftig!� Schranzen!

[Verder dan 2010 hebben we nog geen afspraken staan. Maar we verzinnen wel weer nieuwe aanleidingen.]