 |
|
‘Pets!’ deed Brrrr. Ik schrok wakker.
“Hè? Wat?” mompelde ik.
“Je houdt me wakker.” gromde Brrrr.
“Hoezo? Snurk ik weer?”
Brrrr draaide zich om en trok het dekbed over zijn schouders.
“Nee. Je zingt.”
Het had even tijd nodig om tot me door te dringen. Ik snurkte niet meer, ik zong in mijn slaap.
“Ik zing?” Ik ging rechtop zitten. “Wat dan?”
Brrrr maakte een vermoeid geluid.
“Ja dahag!”
Ik vroeg niet verder.
[Even later sliepen we allebei weer. En ik droomde dat ik het bed deelde met een bruine beer, die geërgerd raakte omdat ik de wekker niet wist uit te zetten. Ik heb een fascinerend nachtleven.]
Je bent een echte bed-idol!
{Mowl: de jury is minstens zo streng.}
Maar wat zong je nou?
{Mowl: Brrrr kon het me niet vertellen. Zou het dan toch snurken zijn geweest? Maar dan muzikaal?}
Ik zou er patent op aanvragen! Sell that story!
{Mowl: goed idee. Kopen?}
whahahaha, het lijkt mij gezellig als mijn bedpartner ligt te zingen….een beetje vrolijkheid kan nooit geen kwaad 😉
{Mowl: misschien zong ik wel vals.}
hahahaha, dat zou heel goed kunnen… Ik kan me dat stukje nog herinneren waarin je een stukje zong 😉
{Mowl: ja – en?}
Oh wat heerlijk om te lezen dat ik niet de enige ben die slaat bij zingen 😉 (Zelf zing ik uiteraard nooit)
{Mowl: ik had eerder gedacht dat je zou steken.}
misschien werkt dat beter, dank voor de tip!
{Mowl: tip? Het was niet bedoeld als tip, hoor. Straks word ik beschuldigd van opruiing.}
Ok, dan zeg ik niet dat het van jou komt…..
{Mowl: mooi.}