De prijs voor faam is het meest geïsoleerde waar men voor betaalt.

Voor de counter stond ik toen ik de ogen van de kassière zag rollen en haar naar de winkeldeur zag staren. De winkel was rustig op het moment en ik geraakte al enig tijd met de kassière aan de praat.
De kassière vroeg mij plots: “Meneer weet u wie dat is?”

“Ik heb geen flauw idee, maar jij zo te horen wel.” antwoordde ik.

“Dat is Patrick Kluivert!” zei de kassière met een overduidelijk verliefde blik en van die puppy-ogen die elk moment eruit konden springen.

“Ja inderdaad, nou je het zegt: het is hem.” antwoordde ik terwijl ik de kwijl van de kassière zag voorbij waaien. “Eén vraagje trouwens: wat zou Patrick Kluivert hier bij de Action doen?”

“Geen idee.” antwoordde ze snel met haar keel schrapend.

De zogeheten bekende persoon kwam steeds dichterbij en het bleek hem niet te zijn. “Het is hem niet.” fluisterde de kassière tegen me zodat de desbetreffende ons niet kon horen. “Ik mag toch dromen, zal vast geen bekend persoon zijn.” voegde ze toe.

“Ja zeker mag je dromen, het houdt je wel bezig.”