Geboorte

Verloren illusies
zijn afgevallen bladeren
van de boom van je hart.
José de Espronceda

Ze zei: “Ik ben grootmoeder geworden,” en ik zei: “Fantastisch, gefeliciteerd!” Dat is wat ik zei.

En ik dacht: wat bezielt mensen om uitgerekend in deze tijden nog een kind op de wereld te zetten.

Ik dacht: er is geen perspectief voor haar, alleen onzekerheid. Ik dacht: de zon is vermist en iedereen is tastend op zoek naar haar en wandelt in onwetendheid en volstrekte duisternis.

Wat voor leven zal het nieuwe kind hebben, dacht ik, in een wereld van afstand en maskers, van groeiende verdeeldheid en massaal wantrouwen jegens elkaar en uiteindelijk en onvermijdelijk ook naar zichzelf?

Ik dacht: zal het kind ooit het licht zien? Geluk kennen? Een morgen weten? Ik dacht: zal het zorgeloos kunnen zijn en onbevangen? Zal het liefde verstaan? Hoop?

Maar zij zei: “Wat fantastisch dat ze het leven gaven aan een nieuw kind. Juist in deze tijd. Er is een nieuwe toekomst geboren.”

Standaard