Dagrest

eng

Verschrikkelijk is het geweld der golven, verschrikkelijk de gloed van het vuur, verschrikkelijk ook de armoede en nog zoveel meer; maar niets is zo verschrikkelijk als een slechte vrouw: er zijn geen woorden om die ellende te schilderen. Euripides (ca. 480-460 vGT)

Eigenlijk was ik heel gemeen. Maar ik kon niet anders – de drang was simpelweg sterker dan ikzelf.

Ik had gewoon door kunnen fietsen toen ik haar zag lopen. Ze wilde net een gebouw binnengaan.

Maar ik stopte en riep haar toe. Dat ze zich omdraaide en naar me wilde luisteren was eigenlijk best wel aardig, op zich.

“Wat ik me altijd afvraag,” begon ik respectloos, “met dat grote zwarte haar van je en je gitzwarte ogen – waar komen jouw voorouders eigenlijk vandaan?”

De reactie was onverwacht. De altijd zo standvaste vrouw barstte in snikken uit. Met diepe uithalen stortte ze in.

Het was voor het eerst dat ik met een glimlach wakker werd na een droom over Verdonk.

[Wat speelt er zich allemaal af in mijn onderbewustzijn, vraag ik me wel es af.]

Standaard

5 gedachten over “Dagrest

  1. Steve schreef:

    Ik droomde toevallig vannacht dat ze overleden was (natuurlijke dood overigens). Alle kranten stonden vol met eerbetuigingen.
    Ik heb geen idee hoe ik aan die droom kwam.

    {Mowl: da’s nog bijna raarder dan de mijne. Eerbetuigingen. Het idee.}

  2. Iemand pijn doen en dan met een glimlach wakker worden?
    Hmmmmm heb jij zo ergens niet een klein psychotisch trekje?

    {Mowl: ik zou het eerder ‘menselijk’ willen noemen.}

  3. Haar naam klinkt in ieder geval al bijna als een vloek. Dat zegt genoeg.

    {Mowl: en je mag niemand op het uiterlijk beoordelen. Maar mensen, wat een Medusa-kop!}

Laat een reactie achter bij AnneReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.