Gelijkmatig

Het verleden is de rommelzolder van gisteren, de begraafplaats van eerder en de hemel van vroeger. Ubbo-Derk Hakholt

De laatste keer dat ik haar had gezien, was bij een begrafenis, waar ik achter haar in de stoet op het kerkhof liep – maar dat was ze vast en zeker vergeten, dacht ik.

“Je ziet er goed uit,” knikte ze tevreden, “ik hoor ook dat het goed met je gaat.”

“Ik ben gelukkig,” antwoordde ik.

“Die ex van jou heb ik nooit vertrouwd,” zei ze zonder tijd te verspillen, “je kon nooit van hem op aan: dan weer was hij poeslief, dan weer niet te harden.” Ze schudde haar hoofd.

“Jij was anders,” vond ze, “heel gelijkmatig. Jij was gewoon altijd chagrijnig.”

Ik schoot in de lach.

“Vanwege je verdriet,” billijkte ze zich, “dat begreep ik best.”

Ik moest verder.

“We treffen elkaar,” beloofde ik. Ze knikte.

“Ik heb je wel gezien op die begrafenis, toen,” zei ze, “dat vond ik heel fijn van je.”

Dan kuste ze me adieu.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.