Het geheugen is kieskeurig, alles wordt ingeschreven maar veel vervaagt. Adriaan van Dis

“Komt hier de trein naar Breda?” vroeg de donkerharige vrouw. “We gaan naar Breda.” Ze wees naar haarzelf en een blonde vrouw.

“We gaan vandaag met elkaar op stap, een dagje gezellig de stad in en dan winkelen.” ging ze verder voor ik haar antwoord had kunnen geven. “Pas ben ik nog met een aantal vriendinnen naar de Huishoudbeurs geweest – mijn beurs was helemaal leeg. Dus vandaar dat wij vandaag hebben afgesproken. Hoe lang zijn we eigenlijk al vriendinnen?”

Ze keek even naar de blonde, maar wachtte niet op een reactie.

“Heel lang in elk geval. Soms denk ik wel eens, dat we net zo goed getrouwd konden zijn. Mijn man is er niet meer. Maar zij zou helemaal gek worden van mij, omdat ze er geen woord tussen krijgt.”

Ze lachte. Dan viel ze stil.

“Ik fiets ook graag.” zei ze. “Maar dan wel alleen. Dat is tenminste rustig.”