Geraakt

chalchihuitl

Er zijn onhandige lieden die plotseling hun werkelijke gezicht laten vallen en het masker tonen dat zij er hun leven lang, zonder het te vermoeden, onder gedragen hebben. Pierre Reverdy (1889-1960)

Verbijsterd keek de bezoeker naar de medewerkster van ’t bedrijf dat ie bezocht. Op vriendelijke toon had ze ‘m verteld zijn uitgestoken hand niet te kunnen accepteren. ’n Explosie volgde rap.

De bezoeker, verwijzend naar ’t Noord-Afrikaanse uiterlijk van de medewerkster, fulmineerde over ‘jullie’ en ‘dat achterlijke geloof’. Ook stelde die — in minder nette bewoordingen — dat ‘ze’ zich hadden aan te passen aan ‘ons’ en dat ie zich langzamerhand vreemdeling in eigen land voelde. De medewerkster had ’t allemaal gelaten over zich heen laten komen.

Toen de bezoeker ’n pauze liet vallen, greep ze de gelegenheid aan om de man te wijzen op ’n briefje naast de balie. Hier stond, in duidelijk Nederlands, dat de leiding van ’t bedrijf, gezien de voortschrijdende Mexicaanse griep (bedoeld werd uiteraard de Nieuwe Influenza N1H1), de richtlijn had uitgevaardigd dat ’t personeel de bezoekers niet meer met ’n handdruk mochten verwelkomen.

De bezoeker had even tijd nodig om z’n fundamenten te herstellen.

“’t Wordt steeds gekker in dit land.” spuwde die voordat ie plaats nam in de wachtkamer.

[De medewerkster reageerde niet. En ik wilde op dat moment dat ik haar gedachten kon lezen.]

Standaard

8 gedachten over “Geraakt

  1. Ze had de man toch ook kunnen kussen. Daar had haar baas waarschijnlijk niets over gezegd. En dat was een stuk hartelijker geweest.

    {Mowl: inderdaad, de hygiëneregels zeggen daar niks over.}

  2. Het vooroordeel lijkt zichzelf te hebben ingehaald.

    … of zoiets 😉

    {Mowl: da’s ’t probleem met vooroordelen — ze gaan vaak te snel om te worden ingehaald. Zelfs door zichzelf.}

  3. schreef:

    Hij zou bijna gaan denken dat het nieuwe griepvirus door fundamentalistische moslims is verspreid.

    {Mowl: ‘hij zou bijna gaan denken’ — dat is al ’n hele vooruitgang.}

  4. Aemilius schreef:

    Hoi ik kom hier via een Friese radioman. Aardig stukje. Maar kun je mij vertellen, van wie die plaatje is? Het is een zeer pakkend prentje. Dank!

    {Mowl:
    die plaatje? Die plaatje toont ’n fragment van Chalchihuitl, ’n sculptuur van Javier Marin, die deze zomer te vinden is op ’t Lange Voorhout in Den Haag (tegenover Des Indes).}

    • Aemilius schreef:

      Dank voor antwoord! Het geslachtsfoutje “die” i.p.v. “dat” is een backspace-fout: je tikt wat, je wist wat en hup, daar is een fout. Bittere ellende. Maar het kan ook een interfereerfoutje, een kortsluiting in mijn hersenen zijn geweest met Afrikaans, omdat deze verwoeste koppen mij deden denken aan het werk van Jane Alexander “Butcher Boys” in Kaapstad. Klik hier en je begrijpt waarom:
      http://en.wikipedia.org/wiki/The_Butcher_Boys

      Dat werk refereert volgens de artiest aan de apartheid overigens; het geheel sluit wel griezelig naadloos aan…

      {Mowl:
      backspace — daar moet toch ’n Nederlands woord voor bestaan? Of is dat ook ’n Afrikaanse kortsluiting?}

  5. Ik denk niet dat je haar gedachten écht wilde lezen…

    Mensen stikken welhaast letterlijk van de vooroordelen. Kinderen hebben die niet. Althans niet van zichzelf. Het wordt hen helaas aangeleerd. Ik ben zelf een islamitische buurvrouw die mij -vanwege haar geloof- de hand niet schudt. Daarentegen klaagt zij niet wanneer zij vroeg in de morgen aanbelt voor bijvoorbeeld een kopje koffie en een praatje en ik in adamskostuum de deur open doe omdat ik dan net m’n bed uit kom. Zij laat mij in mijn waarde en ik haar in de hare. Prima toch?

    {Mowl: open jij je deur altoos nakende? En je buurvrouw weet dat? Komt ze vaak voor ’n kopje koffie?}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.