|
“Ze zijn wel lelijk, hè?” probeerde ik. Brrrr kon deze kwalificatie niet waarderen.
“Hoezo?” zei hij verbolgen. “Ik vind ze leuk.”
“O.” zei ik. Mijn argumenten om de – “Ik heb een cadeautje voor je!” – verrassende sloffen niet aan te doen waren uitgeput geraakt. Er restte me niks dan de ondingen om m’n hakken te wrikken.
“Ze zitten wel lekker warm.” probeerde ik een wapenstilstand. Ik liep met een grote glimlach naar beneden en maakte de deur naar de woonkamer open. Pim zat daar al op het eten te wachten. Toen zag hij de sloffen.
“Ggggg!” kreet hij bij de aanblik van mijn schoeisel. Tegelijk sprong hij een meter in de lucht.
[“Stil maar.” zei ik geruststellend. “Papa Brrrr vindt ze mooi.” Dat kon zo zijn, maar was niet afdoende. Pim bleef argwanend en achterdochtig de sloffen bezien. Ik gaf hem geen ongelijk. Ze zijn spuuglelijk. Maar, okee, ze zitten wel lekker warm.]
Het is duidelijk wie hier onder de slof ligt 🙂
{Mowl: alleen voor wat onderdanig en slaafs gedrag betreft.}
lijken wel sneeuwschuivers
{Mowl: afgekeurde dan toch.}
Whaha…. net de geamputeerde poten van Donald Duck…
{Mowl: lach maar. Jij hoeft ze niet te dragen.}
Ze mogen inderdaad maar beter erg warm zitten, want afgezien daarvan…
{Mowl: ik weet het, ik weet het.}
Mijn God!
{Mowl: ik mag Brrrr zeggen.}