Als je dan toch het Openluchtmuseum bezoekt, moet je ook de Molukse barak bezoeken.

Natuurlijk, het is een teken van de tijd waarin deze barakken werden gemaakt. En je moet ook niet met de wetenschap van vandaag de daden van gisteren beoordelen. Maar wat een bevoogding!

De Molukse bewoners kregen drie gulden zakgeld in de week. Ze moesten spruitjes leren eten en bloemkool. De Molukse gezinnen waren kleinbehuisd. Tenslotte was de opvang maar tijdelijk. Totdat ze terug zouden keren. De – Nederlandse – beheerder van de barak leefde comfortabel, met zijn vrouw en kinderen.

Het tuintje was natuurlijk voor hem en zijn gezin. Die Molukse doerakken moesten er wel uit blijven.