Geschoeid

Het leven is een reeks bewegingen van de ene stoel naar de andere. Austin O’Malley

“Kijk,” zei ze, terwijl ze plotseling haar been op het tafelblad legde, “de laarzen van tante Jo.”

Ze liet de voet weer zakken.

“Toen ik er was vroegen ze of ik wat van haar wilde meenemen, dus heb ik de hele auto volgestouwd en toen ik weer naar boven ging, zag ik deze staan. Vind je ze niet mooi?”

De man tegen wie ze het had, was intussen gestopt met eten. Hij zweeg.

“Ze zijn nog wel een beetje krap,” zei ze, “maar dat loop ik er wel uit. Dat is altijd zo met nieuwe schoenen.”

Ze keek even naar beneden.

“Waar ze nu is, heeft ze er toch niks meer aan.” zei ze.

Dan hoorde ze wat ze had gezegd.

“O, wat erg hè!” schaterde ze.

“Alles naar wens?” informeerde de ober die toevallig voorbijkwam. De man wees naar zijn glas.

“Doe mij maar een zwaar bier,” zei hij.

Standaard