Gesneden

Het echte leven begint pas daar waar je het alleen nog als een sprookje kan verdragen. Karl Wittlinger

Het echte leven begint pas daar waar je het alleen nog als een sprookje kan verdragen. Karl Wittlinger

Geschrokken remde ik en stapte van mijn fiets, nadat de jongen die ik voorlangs was gereden inenen hard en hartgrondig vloekte.

“Ik heb je toch niet gesneden, hoop ik?” vroeg ik – ik wist bijna zeker dat ik dat niet gedaan had. Niet dit keer, tenminste.

“Nee hoor.” vervlakte de jongen. Hij schudde zijn hoofd, alsof het allemaal niks meer uitmaakte. “Het ligt niet aan u.”

Ik voelde me gerustgesteld en wilde verder gaan.

“Hoewel.” zei hij dan. Nu was ik in de war. Ik draaide me terug naar de jongen.

“Hoewel?” herhaalde ik. “Wat dan?”

De jongen haalde zijn schouders op. Hij zuchtte. Dan sloeg hij zijn ogen op en keek me strak aan.

“Ik had met mezelf afgesproken dat alles verder goed zou komen, als niemand mijn weg zou kruisen voordat ik thuis was.” zei hij.

Zijn blik versmalde. Hij knikte naar dichtbij.

“Ik was er bijna.” mompelde hij.

Standaard

2 gedachten over “Gesneden

Laat een reactie achter bij Daan KusenReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.