De rechter elleboog van Brrrr werd steeds dikker. We besloten om toch maar even naar de huisarts te gaan.

Die dacht – met ons – dat het verstandig zou zijn om even een foto te laten maken in het ziekenhuis. Daar bleek dat de elleboog gebroken was.

De arts van de spoedeisende hulp liet ons de foto zien. Ik vroeg of we de foto mee konden krijgen. Voor jullie, dat begrijp je wel. Maar dat ging niet.

-“Alles zit hier op een gesloten systeem. Anders nemen we al die foto’s mee naar huis.” aldus de dokter.

[Goed. Dan maar deze zielige plaat. Brrrrs arm is ingezwachteld, want gipsen doen ze niet met een gebroken elleboog. Jammer. Ik had al een vrolijk kleurtje in gedachten. En mijn viltstift lag al klaar voor een opbeurende boodschap. Maar dat doe je niet op verband. Misschien wel in het reageerdingetje?]