Liefde maakt tegelijkertijd blind en helderziend. Ludovico Ariosto
Ze zaten achter een glas warm water met grote, groene theeblaadjes erin, de twee mannen op het terras waar ik moest schuilen vanwege de wolkbreuk. Ik viel middenin een goed gesprek.
“Vanaf juli volgend jaar heb ik het voor mekaar.” zei de man rechts. “Dan stop ik voor Bayer. Ze kunnen de negen ton niet meer opbrengen.”
“Maar dan word je werkloos?” zei de linkerman. “Dat is toch vreselijk?” De rechterman schudde zijn hoofd. Hij grijnsde.
“Welnee.” zei hij. “Ik heb geregeld dat ik voor de rest van mijn leven vakantie heb en ook nog eens tweeduizend per maand aftik.” De linkerman liet de boodschap even tot zich doordringen. Dan pakte hij zijn glas thee en zette die aan zijn lippen.
“Verdomme.” zei hij. Hij zette het glas snel weer terug en veegde over zijn lippen.
Zei hij nou Verdomme omdat de thee te heet was? vroeg ik me af.
De rest van mijn leven vakantie. Klinkt goed.
{Mowl: wat je zegt.}
Hihi. Ik moest schuddebuiken en dat is een mooie reactie denk/hoop ik. Dus lees ik het verhaaltje van deze dag nogmaals, want schuddebuiken geeft een lekker gevoel; zou je moeten kunnen vasthouden. Niet m’n buik, ook niet het schudden, maar de mix als uiting van de emotie.
{Mowl: vasthouden misschien niet, terugkeren kan altoos.}