Godot

Wachten is even staren in de eeuwigheid. Eduard Acda

Ze scheelden meer dan generaties, het meisje en de oude vrouw die afscheid namen.

“Dag oma,” zei het meisje in een knuffel. Aarzelend volgde de vrouw in de omhelzing.

“Dag kind,” zei ze toen ze weer los mocht, “kom je nog eens langs?”

“Ik kom elke dag langs,” zei het meisje. Ze haalde haar fiets van het slot. De vrouw knikte bedenkelijk.

“Ja, natuurlijk,” zei ze. Ze wreef over haar handen. Het meisje stapte op de fiets.

“Dag oma,” zwaaide ze. De vrouw zwaaide terug.

“Dag kind,” zei ze. Het meisje trapte zich weg. De vrouw keek haar na.

“Ik woon hier,” zei ze, “ik woon hier altijd.”

Het meisje hoorde haar al niet meer.

“Ik woon hier altijd,” zei de vrouw nog een keer.

Nadat het meisje de hoek om was geslagen bleef ze nog even staan kijken en wrijven.

“Kom gerust langs,” prevelde ze. “Ik woon hier altijd.” 

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.