Brrrr zegt, voor de gein, dat ik rechtop moet lopen. Herinneringen komen in me op.

Jaren geleden schoot het me in de rug. Ik kon niet op of neer. Pijnscheuten verblindden me. Het leven werd een hel. Kon iemand mij uit mijn lijden verlossen?

Ik was op mijn werk en strompelde, door pijn overmand, schuingebogen door de gang. Moeizaam kwam ik voort. Een collega kwam me tegemoet.

Ze zag me vooruitploeteren en zei: “Goh, René, je moet wel rechtop lopen hoor! Zo’n houding is heel slecht voor je rug.”

Van binnen explodeerde ik. Het is dat ik er op dat moment fysiek niet toe in staat was, anders had ik haar met genoegen gewurgd.

(Ik zie haar nog wel es. Zij is het voorval waarschijnlijk vergeten. Bij mij komen nog steeds homicidale neigingen naar boven. Hmm. Dat gevoel moet ik gebruiken voor het toneelstuk dat we nu repeteren.)