“Ik ken hem ergens van,” peinsde Dageraad toen ze langs Hamburgerjongen liep bij het scheiden van de markt. Ze dorst het hem niet te vragen, dus schoot ik haar te hulp.

“Ze kent jou ergens van,” verried ik haar.

“Nou!” bloosde Dageraad terwijl Hamburgerjongen zich omdraaide. Aan zijn postuur te zien deed hij vast meer dan gehaktschijven bakken alleen. Zijn tanden blonken bij het zien van Dageraad.

“Hey,” zei hij, “kennen wij elkaar?” Dageraad was ongemakkelijk.

“Ik weet het niet zeker,” draalde ze. “Misschien een keer van een date, ofzo?”

Ze sloot haar ogen. Er was misschien al teveel gezegd. Hamburgerjongen kruiste zijn armen en leunde tegen de wagen.

“Een date?” herhaalde hij alsof hij een tandenstoker in zijn kaken had.

“Ofzo,” rondde Dageraad blind af.

Hamburgerjongen bulderde.

“Meisje,” riep hij, “als jij een date met mij had gehad, was je dat echt niet vergeten.”

Daarmee opende Dageraad haar ogen.