Het treft velen en vanmorgen was het ook hier zover: Brrrr heeft de griep. Hij is thuisgebleven, zonder mij, zonder zorg en zonder paracetamol. Dat kan natuurlijk niet.

Dus heb ik de middag vrijgenomen om hem lekker te vertroetelen. Maar toen ik thuiskwam zat hij, al weer wat opgemonterd, beneden op de bank. Nog lang niet lekker, maar beter dan het zielig hoopje dat ik vanochtend achterliet. [En toen ik op het station aankwam, reed de trein niet en moesten we met de bus. Ik kwam ruim een half uur te laat op mijn werk. Maar reken maar niet dat ik geld terug krijg: deze route wordt verzorgd door Syntus. En die kent geen geldterugbetalingsregeling bij vertraging. Heb ik het al wel es over die reizigersvervoersmaatschappij gehad? Grrr.]

Dus in plaats van bouillon te maken, hete thee te serveren en kwistig met paracetamolletjes te smijten heb ik maar koekjes gebakken. Koekjesbakken is gezellig. Koekjesbakken laat het huis lekker geuren. Koekjesbakken is bijna net zo fijn als appeltaart bakken.

Omdat onze oven vrij ruim is, kon ik er ook een boel maken. Ik heb ze geteld: vierenveertig.

Ze zitten nu in een doosje. Ik houd namelijk niet van koekjes.

Iemand een koekje?