Liefde is een medicijn voor iedere kwaal, een genotvolle toestand, een begeerde ziekte waarbij herstel geen vreugde brengt en waarbij bewustzijn niet vereist is. Nawal El Saadawi (1931)

“Ik piep d’r heus niet zomaar eventjes tussenuit.” ’t Moest geruststellend klinken, maar de d’ropvolgende rochel droeg daar niet aan bij, vreesde ik. In elk geval bleef Brrrr onverminderd bezorgd kijken. Hij voelde nog es m’n voorhoofd.

“Je hebt koorts.” zeidie ernstig. Hij trok met z’n neus omlaag, de lippen getuit. “Ik vertrouw ’t niet.” zeidie.

“Kom op.” zei ik. “Beetje koorts, hoofd- en keelpijn — ik heb gewoon ’n griepje. Meer niet.” Brrrrs blik bleef onveranderd verdacht. Ik onderdrukte ’n hoest.

“Dan zal ’t de Mexicaanse wel zijn.” zeidie na ’n korte gedachtenpauze. “Jij bent tenslotte overal later mee.” Hij keek me strak aan.

[“Of ’t is ’n heel nieuwe variant.” mompelde ik terwijl ik m’n ogen met gevoel voor drama sloot. Door m’n wimpers zag ik Brrrr verbleken. Ik voelde me al wat beter.]