Herrie

De weg van het leven is helaas een éénrichtingsstraat. Žarko Petan

De weg van het leven is helaas een éénrichtingsstraat. Žarko Petan

Ze kwam vaker in het gemeentehuis om er een gratis kopje koffie te drinken en een krantje te lezen.

“Elke maandag en donderdag.” knikte ze. “Je kunt er de klok op gelijk zetten.” Ze lachte sissend.

“Het kwam door die ene man van de beveiliging. Zo’n Middellandse Zee-type.” vertelde ze. “Die zei me dat dat mocht. Dus hier ben ik.”

Ze nam een slokje van de koffie.

“Hij is goed heet.” zei ze. “Zoals het hoort. Anders kan ik net zo goed naar huis gaan.” Weer siste ze.

“De kranten lees ik niet.” zei ze afkeurend. “Daar staat alleen maar ellende in.” Ze schoof de hare weg. “Maar toch mooi dat ze er zijn, niet dan?”

Ze knikte steels naar een andere dame aan de tafel.

“Die komt ook steeds.” fluisterde ze. “Ze heeft verder niks, toch.”

Ze keek haar meewarig aan.

“Jammer dat ze altijd zo’n herrie moet maken.”

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.