Het spoor bijster

Zelfs een enkel woord kan een vonk van een onstuitbare gedachte zijn. Percy Bysshe Shelley

Zelfs een enkel woord kan een vonk van een onstuitbare gedachte zijn. Percy Bysshe Shelley

“Hij is al weg.” De conducteur keek me met enige spijt aan. Ik begreep dat ik hem moest begrijpen.

“O.” zei ik. “Wie?” Nou was het de beurt aan de conducteur om in de war te raken.

“De trein naar D.” zei hij. “Maar u bent hem niet.”

“De trein?” Het gesprek begon bizarre trekjes te vertonen.

“Nee.” zei de conducteur. “De man met het witte overhemd.” Ik keek naar mijn witte overhemd. De conducteur reageerde meteen. “Ja, wel een wit overhemd, maar een ander. Iemand anders, dus.” herstelde hij voordat hij opgelucht kon kijken.

[De trein was stil komen te staan en de conducteur probeerde de deur te ontgrendelen. “Verdikkeme.” zei hij toen dat niet meteen lukte. Uiteindelijk kwam meer dan frisse lucht alleen naar binnen.]

Standaard

3 gedachten over “Het spoor bijster

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.