Het verloren stukje

kunst

De grenzen weten van het denken, is niet het geringste deel van de kunst van het denken. Alain (1868-1951)

Ik zat in de boekhandel toen Brrrr van de markt binnen kwam gelopen.

“Ik hoorde net twee vrouwen.” begon hij. “En ze zeiden iets leuks.”

Ik keek op.

“Zo?”

“Ja.” ging Brrrr verder. “En ik dacht meteen: dat is leuk voor een stukje. Dat moet ik onthouden voor René.”

Ik kreeg een vaag gevoel waar het heenging.

“En toen?” vroeg ik tegen beter weten in.

Brrrr hief zijn handen op.

“Vergeten.” zei hij.

[Ik dacht meteen: dat is het stukje van vandaag. Het stukje van geen stukje. Ben trouwens wel benieuwd of Brrrr het vergeten stukje nog gaat herinneren.]

Standaard

7 gedachten over “Het verloren stukje

  1. Hij was gewoon verrast dat het mogelijk was, dat twee vrouwen tegen elkaar wat leuks zeggen.

    {Mowl: dat gebeurt wel vaker hoor. Alleen weten ze dat zelf dan niet.}

  2. Damn… Het is rot als je dat soort dingen vergeet. Ik kan er vervolgens echt wakker van liggen.

    Grappig trouwens dat ik er nu pas achter kom, dat je ook kan reageren op je stukjes…

    {Mowl: en wat heeft me verraden?}

  3. Steve schreef:

    Ik had ook vast een hele passende opmerking gehad op het verhaal van de twee vrouwen, maar nu weet ik het even niet.

    {Mowl: dat is vast die ‘eu’ in je url.}

Laat een reactie achter bij AnoniemReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.