Hetzelfde

orkest

Hoe meer gevoel, hoe minder maatgevoel.”
Bertus Aafjes Nederlands letterkundige (1914-1993)

“Neemt u me niet kwalijk meneer.” hield een jongen in een blauw trainingspak mij staande. “Sinds een paar dagen ben ik dakloos. Heeft u misschien een euro voor mij?”

Werktuiglijk schudde ik mijn hoofd. “Het spijt me, nee.” zei ik er vrij overbodig nog bij.

De jongen keek me hoofdschuddend aan.

“Iedereen zegt hetzelfde.” zei hij. Hij maakte een wegwerpgebaar en liep een andere kant op. “Iedereen is hetzelfde.” hoorde ik hem nog zeggen.

[Door in deze tijd van het jaar een beroep te doen op mijn barmhartigheid was ik bijna mijn kerstgevoel kwijtgeraakt. Zou die jongen dat eigenlijk wel beseffen?]

Standaard

8 gedachten over “Hetzelfde

  1. Een dakloze die alleen een dak vindt voor de nacht en niet overdag, blijft volgens mij toch een dakloze hoor. Of in ieder geval een semi dakloze.

    En om helemaal moeilijk te doen, is het niet zo, dat je zolang je geen vast woonadres hebt, dat je als dakloos beschouwd wordt?

    {Mowl: o kijk, een semantisch duel.}

  2. Possum schreef:

    The confrontation with the fact
    that he was homeless,
    or the fact that you were more penny-wise
    than you thought you were ?

    {Mowl: ga je het me nu moeilijk maken?}

  3. Zijn er geen plaatsen waar daklozen terecht kunnen? Ik bedoel opvangplaatsen? Die heb je toch bijna in alle steden?
    Vooral met het koude weer lijkt het me geen pretje (lijkt me geen pretje in gelijk welke weersomstandigheden. ) als je op straat komt te staan.

    {Mowl: een dakloze die onderdak vindt is per definitie geen dakloze meer.

  4. Possum schreef:

    Did you almost lose your Christmas-feeling
    because of his question ?
    Or was it your own refusal ?

    {Mowl: het was de confrontatie, denk ik.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.