Hoek

Het verhaal van sommige films wordt ongetwijfeld geconstrueerd op een papieren servet in een snackbar. Richard Harrington

Er stond iemand met de rug naar het raam, op de hoek aan de overkant. Een jonge vrouw, schatte ik, aan de bewegingen te oordelen. Ze had een donkere jas aan, mogelijk van leer, met aan de rechterschouder een tas. Het hengsel hield ze aan de voorkant vast. Ze praatte met iemand, die ik niet kon zien – vermoedelijk de bewoner, dacht ik.

Het was half negen, maar ze maakte geen aanstalten te gaan. Het was evengoed ook onduidelijk of ze wilde blijven. Misschien wist ze het zelf nog niet en praatte ze met de jongen om een beslissing te kunnen nemen. Zolang ze stond, kon het nog alle kanten uit.

De tijd begon te dringen. Er moest een keuze worden gemaakt – snel.

“Zullen we een film kijken?” vroeg Lief. Ik keek geeneens om.

“Als dit is afgelopen,” zei ik.

Ik schoof dichter naar het raam. Zouden we nog chips hebben?

Standaard