 |
|
Onstuitbaar enthousiast kwam ze, gisterenochtend, mijn moeder.
Evenzo ongeremd had ik me voorgenomen haar rond te geleiden in ons herbouwde kasteeltje.
Beide staten van opwinding botsten. Als vanzelf. Waar zij niet kon horen naar de voorbedachte woorden van mij, kon ik niet het geduld opbrengen om haar haar gang te laten gaan. Mijn stemming draaide en ik werd kortaf. Ze voelde dit haarfijn aan en besloot voortijdig te verlaten.
Te laat kwam bij mij de wroeging. Toen ze thuis was belde ik haar op om me voor mijn gedrag te verontschuldigen.
[Het leek daarmee afgedaan. Maar blijkbaar had ik haar meer getroffen dan ik me realiseerde. Vanmorgen, toen ik haar sprak, was ze nog steeds afstandelijk. Domme ik.]
eh..barabezoek. Tja. vergelijkbaar bezoek dus…
{Mowl: ah!}
Ik heb tegenwoordig een stukje tong minder van het afbijten met eigen moeder op vergelijkbarabezoek. ’t Werkt, maar tis pijnlijk..ach..ik heb daarnaast de pen en ze leest graag 😉
{Mowl: barabezoek?}
Oh, wat vervelend zeg. Maar het had een positieve oorzaak, jullie waren beide enthousiast. Ik weet wel zeker dat julli er weer overheen komen!
Het valt niet altijd mee het tempo van een ander te volgen, maar als je moeder jullie paleisje komt bewonderen had je dat beter in haar eige tempo laten doen. Maar moeders kennende zal het niet lang duren voor ze weer de warme belangstellende moeder is. B
Het valt niet altijd mee het tempo van een ander te volgen, maar als je moeder jullie paleisje komt bewonderen had je dat beter in haar eige tempo laten doen. Maar moeders kennende zal het niet lang duren voor ze weer de warme belangstellende moeder is. B