Les Mis en Scène

luxor

Acteren is niet moeilijk, je moet vooral kunnen lachen en kunnen huilen als dat nodig is. Als ik bijvoorbeeld moet huilen denk ik aan mijn seksleven. En als ik moet lachen ook. George Burns (1896-1996)

Brrrr zat naast me en keek me verwachtingsvol aan.

Daar moet je kijken.” siste ik en knikte naar de bühne. Brrrr draaide gehoorzaam z’n hoofd, maar ik zag ’m nog steeds steels m’n kant op gluren. Ik was vastbesloten hem dit keer z’n pleziertje niet te gunnen en zette me alvast schrap. Dit keer zou ik me weten te vermannen.

Maar ’t was al te laat. ’t Drama op toneel werd me teveel. Tranen borrelden op in m’n ogen en zelfs m’n neus liep over. Schokschoudersnotterend snoot ik m’n zakdoek vol.

Verdorie.

“Yes!” siste Brrrr en applaudisseerde met alle andere theaterbezoekers mee.

[Al zeventien jaar grien ik op dezelfde momenten in die Musical der Musicals. En Brrrr weet dat. Hij vindt ’t lief, zegt ie en grinnikt d’r bij. Kweenie.]

Standaard

11 gedachten over “Les Mis en Scène

  1. Geeft niet hoor. Ik wordt ook altijd heel emotioneel wanneer Doctor Who weer wordt geconfronteerd met een legertje schietgrage Daleks.

    {Mowl: zingen ze d’r ook bij, dan?}

  2. Mijn man laat soms ook wel een traantje als er iets echt heel ontroerend is op tv en ik vind het soms gemakkelijker te huilen (nuja meer ontroert raken) bij een film of een voorstelling dan bij mensen in real life. Niet dat die mensen op tv niet echt zijn, maar ik denk dat het dan meer anoniem is? Kweet het niet.
    Verlies maar nooit die eigenschap René.

    {Mowl: ik vrees dat ik d’r mee behept blijf.}

  3. Eric schreef:

    Ik vind musicals doorgaans ook om te huilen, maar dan is dat toch iets heel anders…

    {Mowl: maar jij bent dan ook ’n echte man.}

  4. Possum schreef:

    Slightly off topic.
    René , I’m not quite sure about a certain Dutch word :
    “doordrammer “.
    Is this an offensive word
    or can it be used occasionally ?

    {Mowl: ’t wordt gebruikt om iemand te duiden die blijft aandringen.}

  5. Cyberjunk schreef:

    Possum, ik had het over huilen tijdens een musical en niet over het huilen van mannen in het algemeen. Globaal ben ik het met je eens, mannen moeten kunnen huilen en hun emoties tonen, maar tijdens een musical of film of zoiets vind ik dat een beetje gek, daar moet ik om lachen. Maar als een man echt verdriet heeft over iets in zijn eigen leven, als hij dan zijn emoties toont, dan vind ik dat juist een heel menselijk teken. Daar hoeft een man zich zeker niet voor te schamen, dan juich ik het zelfs toe als een man huilt.

    {Mowl: als ik even tussenbeiden mag komen — wat is er dan zo gek aan huilen om ’n musical of film?}

  6. Cat schreef:

    Alleen een ware man durft te huilen. Zeker tijdens een musical. Daarom is Brrrr natuurlijk steeds weer zo triomfantelijk : hij weet dat hij een bijzonder typje aan zijn zijde heeft ;-).

    {Mowl: zou ’t?}

  7. Possum schreef:

    I don’t agree with Cyberjunk.
    Why should a man be ashamed to cry sometimes ?

    {Mowl: ’t is gewoon vervelend dat ’t voorspelbaar wordt.}

  8. Cyberjunk schreef:

    Ik lag in een deuk van het lachen!! Super zeg, een volwassen man die grient bij een musical. Ik kan me daar niets bij voorstellen.

    {Mowl: echt niet? Ik jank wel meer, hoor.}

Laat een reactie achter bij PossumReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.