 |
|
We kregen een uitnodiging voor een huwelijk. Vriend Vincent gaat trouwen met zijn geliefde Deborah. Om d’r bij te zijn zullen we moeten reizen. Het paar woont namelijk in Kent, de tuin van Engeland. De plechtigheid vindt plaats in Canterbury.
Canterbury – mijn hart maakte een klein sprongetje. Ik ben tot dusver nogal gelukkig geweest bij mijn bezoeken aan dit Volendam van Zuidoost-Engeland. De toeristen waren er telkens niet of nauwelijks, zodat ik me compleet opgenomen waande in de tijd van Dickens en Koningin Victoria.
Ik herinner me die keer dat ik, op een zomerdag, wandelde tussen de eeuwenoude gebouwen en een zacht ‘plok‘ hoorde. En weer ‘plok‘. Nieuwsgierig als ik was, liep ik op het geluid af. Toen ik een hoek omging zag ik twee schooljongens, in jacquet, die op het kortgeknipte gras aan het tennissen waren. Ze merkten niet op hoe ik ademloos het schouwspel volgde. Of misschien hadden ze me ook wel door maar waren ze te welopgevoed om er aandacht aan te schenken. Het was Maurice ten voeten uit.
En daar hebben we over een aantal weken een bruiloft.
[Het eerste wat ik deed was op internet uitzoeken of de hotels in de plaats waar we overnachten de beschikking hebben over internet. De romantiek van weleer is mooi, maar ik heb toch de techniek van vandaag nodig om er over te zwijmelen.]
Pingback: Mowl.eu » Bummer!
Ooooh heerlijk Engeland, prachtig in de herfst met de meeste kans op zacht en droog weer, al die kleuren en de sferen van lang vervlogen tijden (als je tenminste niet naar Liverpool gaat). Ik wens jullie alle plezier en ben stiekem een beetje jaloers.
{Mowl: serves you right.}
Ssst… hou het stil. Anders reizen alle Talpa-kijkers onder je lezers ook af naar Kent. Valt je illusie alsnog in duigen.
{Mowl: we zullen Mowl.eu toch niet achter de decoder moeten doen?}