“M’n vader heeft me kaalgeschoren.” zei B terwijl ie z’n petje afzette. Ik zag ’t. Enkel nog zwarte stoppeltjes bevolkten z’n hoofd.

“Wat is d’r gebeurd?” wilde ik weten. B grijnsde ongemakkelijk.

“Ik was naar de kapper geweest,” zeidie, “en kwam terug met ’n heel vet kapsel. Je weet wel: van opzij en achteren mooi opgeschoren. Heel strak. En bovenop krullen.” Hij voelde de plek waar ze ooit gezeten hadden. “Maar toen ik thuiskwam zag m’n vader ’t. En die was niet blij.” Ik fronste.

“Wat zeidie dan?” vroeg ik. B zette z’n petje weer op.

“Je bent ’n Turk, zeidie, maar je lijkt zo wel ’n Marokkaan!” B kuchte. “En toen heeft ie de tondeuse gepakt en alles afgeschoren.”

“Zonde.” zei ik. B knikte.

“Dat wel.” zeidie. “Maar ja, ik ben wel ’n Turk.”