In de drup

Mensen zijn wolken, waar zij komen betrekt de lucht. Willem Hussem

Mensen zijn wolken waar zij komen betrekt de lucht. Willem Hussem

Het was maandagmiddag en het miezerde. De mensen die langs de doorgangsweg liepen, keken niet op of om en praatten al zeker niet met elkaar. De dichtgetrokken lucht was donker en dreigend en reden genoeg om met versnelde stappen naar huis te gaan – of waar het dan ook net zo veilig zou zijn of beter.

Een man, die even gehaast was als ieder ander, zag in zijn vaart niet waar hij liep en botste daardoor tegen een ander op die hem had zien aankomen en was stil gaan staan om de klap op te vangen, in plaats van opzij te stappen, zoals verwacht.

“De dood komt eraan!” riep hij tegen de botser. Daarbij wees hij naar schuin opzij, met wijd opengesperde ogen. Daarna baande hij weg en liet de botser beduusd achter.

Die keek in de richting waarheen de ander had geduid.

“Een Chinees restaurant?” stamelde hij in de regen.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.