Grimmig is de sfeer in de slaapkamer van Mowl.

Zoals je weet, hebben we sinds enige tijd bezoek van Cicciolina. Ze is jong — een kitten nog. Ze vindt het gezellig bij ons. Het is ons een raadsel waarom.

Zodra zij haar kopje om de deur van de slaapkamer steekt verandert de gemoedsrust van de aanwezigen spoorslags. Miesje schiet onder het bed, Zusje verschuilt zich grommend achter het gordijn en Pim vliegt naar buiten. Brrrr en ik springen vloekend uit bed en proberen het dier te verjagen.

Cicciolina schijnt het allemaal op te vatten als een spel. ‘Jottem!’ lijkt ze te denken, ‘We gaan tikkertje spelen!’ En in plaats van naar buiten, vliedt ze het trappenhuis in, waarna de jacht moet worden voortgezet. Als ze uiteindelijk succesvol is verdreven is dat meesttijds voor korte duur. Zodra onze moede hoofden de kussens raken keert Cicciolina weer en begint het hele spektakel van voor af aan.

Dat is geen pretje, om half vijf ’s nachts.

Niet alleen verstoort het spektakel onze nachtrust, het verlaagt ons ook tot Tokkie-achtige gedragingen jegens de jeugdige overlastbezorgster. Het eerste slachtoffer is al gevallen, toen Brrrr de plantenspuit naar de poes wierp. ‘Krak!’ zei de plantenspuit. Het had geen effect op Cicciolina. Even later huppelde ze weer naar binnen.

[Iedereen in Mowl is van slag. Miesje heeft van de weeromstuit Pimmetje gemolesteerd. Zusje is gaan nagelbijten. En Cicciolina? Cicciolina schijnt zich onbewust van de spanning die ze veroorzaakt. We bidden dat ze ons met rust laat.]