Ja!

miesje

Men dient te leven alsof men gelukkig was, en dan wordt men het uiteindelijk. Het geluk kan getemd worden, zoals een kat. Marcel Jouhandeau (1888-1979)

Blaast de bazuinen! Roert de trommen! Juicht en viert – het leven is perfect! Halleluja!

Met eigen ogen hebben we het wonder gezien. Of liever: eerst hebben we het gehoord, het klepperen van het kattenluikje. Daarna was het even stil. IJzingwekkend stil.

Toen, als een vleermuis die uit zijn winterslaap werd gewekt en vergeten was dat ie ondersteboven hing, viel een zwarte gedaante naar beneden. Plop! deed het.

En daar was Mies!

[Op de kop af negen jaar heeft ze d’r over gedaan om er achter te komen dat het desbetreffende luikje niet alleen uitgang is, maar ook toegang verschaft tot onze leefgemeenschap. Goed, ze doet het nog een beetje plomp, maar ze doet het. Chapeau.]

Standaard

5 gedachten over “Ja!

  1. Anne schreef:

    Tja, je hebt katten die bij de hand zijn en dan heb je er die huh nou… die wat minder snel zijn hé.
    Alvast gefeliciteerd! 🙂

    {Mowl: Miesje is alleen snel als het op eten aankomt.}

  2. Een kattenluik. Wat een zegen moet dat zijn. Als we binnenkort een huis gaan kopen, is dat het eerste klusje wat ik ga doen. Nu moet ik nog erg vaak portier spelen voor Tricky.

    {Mowl: ik ken het. Kat mauwt, je opent deur, kat twijfelt.}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.