Het is alweer heel wat jaren geleden dat ik voor het eerst in Israël was.

Ik wilde drie weken rondreizen, maar ben nooit verder gekomen dan Jeruzalem. Ik moest aan die tijd terugdenken, omdat ik hoorde en las dat de mensen in Nederland, na 11 maart, allerter zijn geworden op ‘verdachte pakjes’, alleenstaande koffers, tassen zonder duidelijk waarneembare beheerder en zo verder.

Angst voor terrorisme. Nu hier. Toen al daar.

Overal werd met argusogen gekeken naar alles wat zou kunnen ontploffen. Hoe krijg je een heel volk paranoïde?

De laatste dag nam ik de bus naar het Ben Goerion-vliegveld. Daar aangekomen realiseerde ik me dat ik mijn elektrische scheerapparaat (jeugdzonde) in een plastic tas in de bus had achtergelaten. Ik vloekte. Toen gniffelde ik. Waarschijnlijk was de explosieven opruimingsdienst nu bezig het verdachte pakket onschadelijk te maken.

Nu zijn we vele jaren verder. Nederland lijkt bijna op het Israël van toen. Ik gniffel niet meer. Ik heb mijn maatregelen genomen.

Ik scheer me nat.