Jubel

tegenlicht

Een mooi citaat is een diamant aan de vinger van een man van geest en een kei in de hand van een dwaas. Joseph Roux (1725-1793)

Ik zag hem aanlopen toen ik op de bank zat: Roodpetje.

Hij had al gezegd dat ie misschien langs zou komen om de foto te brengen die hij ter gelegenheid van zijn vijfjarig bestaan had afgedrukt. Maar daar was ie dan ook werkelijk. Mijn hart bonste. Niet eerder was mij zo’n eer te beurt gevallen. Ik snelde naar de deur.

Ik moet een kinderlijke indruk hebben gemaakt, zo zenuwachtig en opgewonden gedroeg ik me. Gelukkig vergat ik niet hem een kopje koffie aan te bieden. Minzaam accepteerde hij het plengoffer.

Onderwijl haalde ik de plaat (da’s fotograafs voor foto) uit de envelop en bewonderde hem.

“Verrek, ik zie kleur!” flapte ik eruit. Roodpetje glimlachte.

“Het is dan ook een kleurenfoto.” wees hij mij.

[Ik voelde een blos op mijn wangen komen. Nadat hij het pand verlaten had heb ik nog een tijd naar de afbeelding gekeken. En het glas waaruit hij zijn koffie had gedronken op een verhoog gezet.]

Standaard

4 gedachten over “Jubel

  1. Jee, het lijkt zowaar of ik een aanbidder heb 😉
    En de kinderlijke indruk viel wel mee hoor. Volgende keer moet ik wat meer tijd hebben en dan ook eens Brrrr ontmoeten.

    @Beer: het is je vergeven 🙂

    {Mowl: het is zo zomer.}

  2. whahahaha, wat een heerlijk logje weer.
    Ik heb trouwens ook wel eens de eer gehad om “roodpetje” te ontmoeten.. Hij kwam toen op me af stappen in Nijmegen en zei… Jij bent toch Beer….?
    Ja, zei ik hem, maar wie ben jij dan? Ik was toen zo stom om zijn rode petje over het hoofd te zien haha

    Slaap lekker mannen.. X

    {Mowl: dat hoofddeksel is een flinke aanwijzing, ja.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.