Kaaiman

In een station reist de tijd. Paul Bourgoignie

In een station reist de tijd. Paul Bourgoignie

De kleine man bij wie Indian op zijn rug stond geschreven trok zenuwachtig aan een sigaret terwijl hij me aankeek. Net op dat moment keek ik terug. Meteen kwam hij op me af. Ik probeerde langs hem heen te kijken. Vlak voordat hij me raakte zwenkte de man af. Een wolk van ongewassen en verschaalde lucht bleef achter.

Ik voelde de man achter mij – te dichtbij wat mij betrof. Onwillekeurig controleerde ik mijn zwakke punten en de buit die mogelijk te halen zou zijn. Ik hoorde de man aan zijn sigaret trekken en zwaar inhaleren. Nog voor hij kon uitblazen zette ik een paar stappen in de richting van waar de trein zou moeten komen.

De man bleef even staan. Toen gooide hij zijn peuk op het perron en trapte hem uit. Daarna kwam hij weer langzaam in mijn richting gelopen.

[Toen kwam de trein. Net toen het spannend werd.]

Standaard

2 gedachten over “Kaaiman

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.