Inderdaad: uitsmijters. Een waardige afscheidslunch.

J en A hadden voor deze fles champagne gezorgd met een eraan vastgehechte Jake. Perfect.

Chef R probeerde iets van een een afscheidswoordje, maar dankzij het gedol van J en A kwam daar weinig van terecht. Ze waagde nog een poging, maar gaf het uiteindelijk op. Prima.

We praatten. Over het werk. Het stoppen met roken. En natuurlijk de ramp in Azië. (Toen ik daar op tweede kerstdag van hoorde, was er sprake van tweeduizend doden. Inmiddels zijn het er al honderdentwintigduizend. Waarom heb ik er hier nog geen woord over vuil gemaakt? Onbegrijpelijk! Onwerkelijk!)

Ik rekende af en we verlieten de lunchroom. Vier mensen gingen rechtsaf, ik liep naar links. De champagne bij me. Ik keek nog een keer om en zwaaide. Ik slikte.

Tot ziens.

Tot maandag.

[Hoewel: ik ben ze vergeten te vertellen dat ik vanavond 20 miljoen win en maandag wat later kom.]