Kan-die-laar?

kandelaar

Het is beter een kaars te ontsteken dan te klagen over de duisternis. Confucius (551-479 vGT)

"En?" vroeg Brrrr.

"Nee." zei ik.

"Hè?" zei de vrouw.

"Hij heeft er al zeker vijftien." legde ik uit.

"Wat?" zei Brrrr. Ik draaide me naar hem.

"Kandelaars." zei ik. "De eettafel staat vol."

"Nou," sputterde Brrrr, "Vijftien!"

"Twaalf dan." gaf ik toe. "Maar toch."

"Niet dus?" zei de vrouw.

Ik schudde mijn hoofd.

"Nee."

"Oh?" klonk Brrrr.

"Nee."

"Nee." herhaalde hij. Hij zette de kandelaar neer.

[We liepen verder over de kerstmarkt. Af en toe keek Brrrr om. "Nee." zei ik dan. Hij zuchtte.]

Standaard

6 gedachten over “Kan-die-laar?

  1. Ton schreef:

    Inderdaad, vreselijk hardvochtig … Mijn tante Stien had daar iets heel doeltreffends op bedacht: toen ze bij drie gelegenheden de door haar vurig gewenste schemerlamp niet kado gekregen had, kocht ze hem gewoon zelf en gaf hem haar man voor zijn trouwdag! Ik hoop stilletjes dat Brrrr ook zo slim is … Evengoed, fijne kerstdagen gewenst samen!

    {Mowl: stoken?}

Laat een reactie achter bij AnneReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.