Kassa!

WinkelenWe stonden in de rij bij de Lidl.

Ja – ik geef het toe: ook bij ons heeft het economische belang toegeslagen. Daarbij komt, dat de producten bij deze supermarkt zo onbekend en dus exotisch zijn, dat het bijkans lijkt alsof je het hele jaar je boodschappen in het buitenland haalt. Een continue vakantie, dus.

Inmiddels komen we er al een hele tijd. Zo lang, dat we het personeel kennen en zij ons. We wisselen beleefdheden uit.

Ook de meisjes van de kassa behoren inmiddels tot de kennissenkring.

Dit keer zat er een nieuw meisje, in de rij naast ons, met de rug naar ons toegekeerd. Het leek een fris, jong meisje, dat met schijnbare ervarenheid de producten aansloeg. Ik observeerde haar. Wie was zij?

Onze rij schoof vooruit. We waren zelf aan de beurt. Ik keek nog es naar onze kassabuurvrouw. Ze sprak tegen haar klant. Ik schrok. De stem herkende ik. Maar die hoorde niet bij dat frisse, jonge meisje. Het was de stem van het pukkelige meisje met het vettige haar in slierten, dat er normaalgesproken zat.

We rekenden af en pakten onze spullen in de tas. Toen we wegliepen keek ik om, naar de buurkassa. Op dat moment zag ik het.

Het was dezelfde buurkassajuffer. Ze had heur haar gewassen.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.