Kastanjes

’t Zal wel voorbijgaan met te passeren. Pieter Daens

Er waren kinderen die kastanjes raapten tussen de monumenten in het park. Een man met een bontgekleurd hemd vanonder zijn herfstjas hielp ze met zoeken.

Inscripties vermeldden de gesneuvelden van de oorlogen in de Oost. Soldaten die waren heengezonden en vrouwen en jongens die naar kampen waren gestuurd en nooit meer teruggekeerd. Sommige plaquettes vermeldden de namen van de slachtoffers, op anderen stond slechts een gebeurtenis genoemd. Ik zocht tussen de verwijzingen op de stenen in het park een gekerfde herinnering aan de man die mij mijn naam had gegeven. De kinderen verzamelden intussen meer kastanjes. De man met het bontgekleurde hemd had zijn jas uitgedaan.

Even verderop stond, wat achteraf, een betonnen zuiltje dat ik nog niet daarvoor had gezien. Er was een plaatje aan de schuine kant van de top geschroefd. Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat het een gaspaaltje was.

Aan de voet lag een kastanje.

Standaard

Een gedachte over “Kastanjes

Laat een reactie achter bij Daan KusenReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.